ความเหงา

ความเหงาทำให้ตายไว
ความเหงาทำให้เราต้องรู้สึกหดหู่

รักที่ไม่หวัง

ไม่มีหรอกครับ รักที่ไม่หวัง มีแต่หวังมาก หวังน้อยเท่านั้น

รัก นะครับ ไม่ใช่ เมตตา กรุณา ปราณี
เมื่อมีรัก ย่อมมีหวัง

หวั่นไหว

แต่ทุกวันนี้บ่นคิดถึงเรา
เราหวั่นไหวอ่ะ ตอนแรกจะตัดใจได้แล้ว พอพูดอย่างนี้เราแอบหวังนะ

อย่าไปหวังในคำพูดลมๆแล้งๆที่ไร้น้ำหนัก
ดูการกระทำค่ะ

จะค่อยเป็นค่อยไป ศึกษากัน

การกระทำ มักสวนทางกับคำพูด

เค้าเห็นเป็นตัวเลือก เลยหยอดไว้ก่อนจะได้ไม่ไปไหน
อย่ายอมเป็นตัวเลือก หรือเผื่อเลือก
ต้องเป็นฝ่ายเลือกเองค่ะ
สวยเลือกได้ ไม่สวยก้อต้องเลือก

ใคร ๆ ก็พูดได้
อย่าสนใจเลยจ้ะ... มันจะเหมือนเราเอาเชือกมาผูกขาตัวเองเปล่าๆ ทรมาน

ขี้หึง

คนมันขี้หึง นิดนึงก็คิดไกล

หลง

รักกับหลง มันต่างกันแค่เส้นกันบางๆ

ถ้าเค้าหลงคุณ ผมว่าเป็นปีมันคงหมดอารมณ์หลงแล้วล่ะ

จากหลง ก็กลายเป็นรัก แล้วก็กลายเป็นความผูกพันธ์

----------------

.. ถ้าคิดว่าเขาหลง ทำแค่เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ก็อย่าให้เขาได้

ถ้าหลงจริง ทำเพราะหวังผลจริง แล้วไม่ได้สักที เดี๋ยวเขาก็ไป
แต่ถ้าทำเพราะรัก ไม่ได้หวังอะไร มันก็จะไม่เปลี่ยนแปลง ...

ถูกหลอกใช้

รู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอกใช้

เวลาจะเป็นตัวพิสูจน์ทุกอย่างค่ะ ดูแค่ครั้ง 2 ครั้งมิอาจรู้ได้ค่ะ

ถ้าทำแล้วคุณสบายใจก็ทำต่อไปเถอะ

อย่าว่าแต่ผู้ชายกลัวโดนหลอกใช้ ผู้หญิงก็กลัวโดนหลอกฟันเหมือนกันแหละ
เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์

เราคิดว่า อะไรที่เราทำแล้วไม่เดือดร้อนก็ทำไปเถอะค่ะ อย่างน้อยก็มีคนที่มีความสุข
แต่ถ้าทำไปแล้วไม่มีความสุขก็อย่าทำเลย

อย่าหน้าใหญ่

ใช้จ่ายตามสมควร(รายได้ 15000 ก็ควรจะใช้ให้เหมาะสม อย่าหน้าใหญ่ กินข้าวห้างทุกวัน)

อย่าหายไปอย่างนี้

http://my1.dek-d.com/Isis/diary/index.php?id=15521

เหมือนเวลาที่เนิ่นนานราวนิรันดร์
เปลี่ยนจากฝันกลายเป็นจริงขึ้นตรงหน้า
ในวันที่ใครคนนั้นเดินเข้ามา
แล้วเวลาของหัวใจก็หมุนคืน
จากคนเคยไร้ซึ่งความรู้สึก
ไม่เคยนึกเคยสนใจใครคนอื่น
กลับมานั่งคิดถึงเธอทุกวันคืน
น้ำตารื้นเอ่อล้นเพียงลำพัง
ตามองดาวพราวพร่างบนแผ่นฟ้า
ใจเพ้อหาแต่เพียงเธอไม่อาจรั้ง
แว่วเสียงลมเหมือนเสียงเธอเคยได้ฟัง
มิอาจยั้งใจให้หยุดคิดถึงเธอ
โอ้คนดีเธอลี้หายไปแห่งใด
รู้ไหมใจของฉันนั้นยังเฝ้าเพ้อ
ยังคิดถึงใฝ่ฝันยังละเมอ
ยังเฝ้ารอวันที่เธอจะคืนมา

ได้โปรดเถอะคนดี กลับมาบอกฉันสักคำ อย่าหายไปอย่างนี้
การรอคอยมันทรมานนะรู้ไหม ?

ระหว่างคำพูดหวานๆ กับคำพูดไม่ไพเราะ

คุณชอบแบบไหน ถ้าคำพูดหวานๆ สุภาพ มันมีค่าความจริงน้อยกว่า
คำพูดที่ไม่ไพเราะ ไม่รื่นหูเอาซะเลย

ถ้าเกิดว่าเขาจริงใจกับเราจะเป็นแบบไหนก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ ถึงจะพูดเพราะ สุภาพ อ่อนหวานแค่ไหนแต่ถ้าไม่จริงใจก็ไม่ต่างอะไรกับพูดจาขวานผ่าซากแต่จริงใจค่ะ

เอาทั้งสองแบบมารวมกัน หารสองน่าจะดีกว่านะคะ คือไมต้องพูดหวาน ๆ ๆ เพราะบางทีจะทำให้เลี่ยนเพราะขาดความจริงใจ แต่พูดไม่เพราะนี่ก็ไม่ดีอีกไม่รืนหูเอาซะเลย เอาพอประมาณ ๆ เถอะนะคะ แต่ด้วยความจริงใจนะ คนฟังน่าจะรู้ถึงความในใจของผู้พูดมากกว่า สรุป เอาพูดหวาน ๆ ดีที่สุดคะ

ผมก็พูดตรงๆตามประสาผู้ชายปากจัดแบบนี้ล่ะครับ 555+

สำหรับเราเป็นคนพูดหวานๆไม่เป็นอยู่แล้ว...
แต่ก็ไม่ใช่ว่าหยาบคายนะ
ก็ไม่ใช่คนอ่อนหวานอ่า
แต่จิงใจทุกคำพูดอยู่แล้ว...
โดยส่วนตัวไม่ชอบคำพูดหวานๆด้วย...ดูไม่จิงใจเลย....

มันขึ้นอยู่กับคนที่เราจะสนทนาด้วยนะค่ะ
ถ้าเราพูดกับเพื่อนที่สนิทกัน
พูดสุภาพมากไป เขาก็คงเห็นเป็นเรื่องตลก
แต่สำหรับคนทั่วไปแล้ว เราพูดเพื่อหวังอะไรเหรอค่ะ?
มันขึนอยู่กับสถานการณืไหนตอนนั้นด้วย

แต่เดี๋ยวนี้ค่านิยมมันค่อนข้างเปลี่ยนไป ..
พูดแบบไหน เดี๋ยวนี้ก็ว่าเป็นหาเรื่องแล้ว
อย่าว่าแต่พูดเลยค่ะ มองตากันก็ยังคิดไปไหนต่อไหนแล้ว ^^"

หลอน

เอาให้หลอนไปข้างหนึ่งเลย