เถียงคำไม่ตกฟาก

เป็นการแสดงออกด้วยการโต้เถียงไม่ยอมหยุดปาก หรือ เถียงหน้าดำหน้าแดง มีหรือไม่มีเหตุผลก็ได้

สำนวน เถียงคำไม่ตกฟาก หมายถึง บุคคลสองฝ่ายกำลังโต้เถียงกันชนิดคำต่อคำ อีกฝ่ายหนึ่งว่าไปอีกอย่างหนึ่งก็เถียงกลับมา โดยไม่มีใครยอมใครก่อน ทั้งแบบมีหรือไม่มีเหตุผล หรือที่เรียกว่า สักแต่เถียง ผู้ศึกษาหรือถือกำเนิดในต่างประเทศมักไม่รู้หรือไม่เข้าใจสำนวนไทยดีพอ มันใช้ตำหนิเด็กเล็กหรือผู้ใหญ่ไร้มารยาทที่ชอบโต้เถียงเมื่อได้ยินสิ่งที่ตนไม่ชอบหรือขัดหูทันทีโดยไม่รั้งรอให้คู่สนทนากล่าวจบประโยคหรือพูดให้จบเรื่องก่อน ดังเช่น ฟังไม่จบ แล้วเถียงทันที ส่วนใหญ่มักไม่มีเหตุผล แค่รู้สึกดีที่ได้เถียงกลับไป อันเป็นมารยาทไม่ดีที่คนไทยไม่ควรกระทำในการพูดขัด พูดแทรก ระหว่างอีกฝ่ายยังพูดไม่จบเรื่อง