"Anyone who stops learning is old,
whether this happens at twenty or eighty.
Anyone who keeps on learning not only remains young,
but becomes constantly more valuable
regardless of physical capacity."
- Harvey Ullman
คนที่หยุดการเรียนรู้ คือคนแก่ ไม่ว่าจะหยุดเมื่ออายุ ๒๐ หรือ ๘๐ -- เมื่ออายุเท่าไหร่ก็ตาม
คนที่เรียนรู้ตลอดเวลา ไม่เพียงแต่ ยังเป็นหนุ่มสาว
แต่จะยิ่งมีคุณค่ามากขึ้น ไม่ว่าสมรรถภาพทางกาย จะเป็นอย่างไรก็ตาม
คนเรานั้นไม่มีคำว่าสายเกินไปสำหรับการเรียนรู้ เพราะความรู้นั้นจะอยู่ติดตัวเราไปจนแก่เฒ่า เป็นทรัพย์สมบัติที่ยิ่งใช้จะยิ่งมีมากขึ้น.. มากขึ้น และจะนำชีวิตเราไปในทางที่ดี เหมือนแสงไฟที่ส่องนำทาง แม้จะน้อยนิดแต่ก็ยังมีแสงรำไรให้เรามองเห็น...ไม่มีใครเป็นที่พึ่งให้เราได้ทั้งชีวิต เราควรศึกษาเรียนรู้สิ่งต่างๆในโลก ทั้งทางวิชาการ และความรู้ทั่วไปที่จะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข ใช้ทรัพย์ทางปัญญาของเราสร้างประโยชน์ให้แก่ตัวเองและสังคม เพราะสิ่งเหล่านั้นจะยังคงอยู่แม้เวลาจะผ่านไป
การเรียนรู้ไม่สามารถที่จะตัดสินได้ด้วยเพียงแค่หนังสือหรือบทจำ แต่คนเราสามารถเรียนรู้ประสบการณ์ของชีวิตที่เกิดขึ้นในรอบข้าง เรียนรู้ที่จะมองเห็นความเป็นไปของสังคมและโลกกว้างที่เรายังไม่เห็นหรือแม้แต่ไม่ใช้ด้วยสายตาการอ่านหรือการมองเห็น แต่การใช้สติปัญญาที่คิดในการเรียนรู้และพํฒนาต่อไปจนหมดลมหายใจนั่นก็คือการเรียนรู้ ทรัพย์ภายนอกไม่เทียบเท่ากับทรัพภายในของชีวิตที่จะเรียนรู้
whether this happens at twenty or eighty.
Anyone who keeps on learning not only remains young,
but becomes constantly more valuable
regardless of physical capacity."
- Harvey Ullman
คนที่หยุดการเรียนรู้ คือคนแก่ ไม่ว่าจะหยุดเมื่ออายุ ๒๐ หรือ ๘๐ -- เมื่ออายุเท่าไหร่ก็ตาม
คนที่เรียนรู้ตลอดเวลา ไม่เพียงแต่ ยังเป็นหนุ่มสาว
แต่จะยิ่งมีคุณค่ามากขึ้น ไม่ว่าสมรรถภาพทางกาย จะเป็นอย่างไรก็ตาม
คนเรานั้นไม่มีคำว่าสายเกินไปสำหรับการเรียนรู้ เพราะความรู้นั้นจะอยู่ติดตัวเราไปจนแก่เฒ่า เป็นทรัพย์สมบัติที่ยิ่งใช้จะยิ่งมีมากขึ้น.. มากขึ้น และจะนำชีวิตเราไปในทางที่ดี เหมือนแสงไฟที่ส่องนำทาง แม้จะน้อยนิดแต่ก็ยังมีแสงรำไรให้เรามองเห็น...ไม่มีใครเป็นที่พึ่งให้เราได้ทั้งชีวิต เราควรศึกษาเรียนรู้สิ่งต่างๆในโลก ทั้งทางวิชาการ และความรู้ทั่วไปที่จะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข ใช้ทรัพย์ทางปัญญาของเราสร้างประโยชน์ให้แก่ตัวเองและสังคม เพราะสิ่งเหล่านั้นจะยังคงอยู่แม้เวลาจะผ่านไป
การเรียนรู้ไม่สามารถที่จะตัดสินได้ด้วยเพียงแค่หนังสือหรือบทจำ แต่คนเราสามารถเรียนรู้ประสบการณ์ของชีวิตที่เกิดขึ้นในรอบข้าง เรียนรู้ที่จะมองเห็นความเป็นไปของสังคมและโลกกว้างที่เรายังไม่เห็นหรือแม้แต่ไม่ใช้ด้วยสายตาการอ่านหรือการมองเห็น แต่การใช้สติปัญญาที่คิดในการเรียนรู้และพํฒนาต่อไปจนหมดลมหายใจนั่นก็คือการเรียนรู้ ทรัพย์ภายนอกไม่เทียบเท่ากับทรัพภายในของชีวิตที่จะเรียนรู้
PR
この記事にコメントする
- ABOUT
ブログ2
- カテゴリー
- ブログ内検索